18 maja 1920. Karol Józef Wojtyła przychodzi na świat w Wadowicach, jako drugie z dwójki dzieci Karola i Emilii Kaczorowskiej, która umiera w 1929 r. W 1932 r. umiera jego brat Edmund, a w 1941 ojciec. Karol zostaje sam. Studiuje polonistykę na Wydziale Filozoficznym UJ. Wraz z przyjacielem Mieczysławem Kotlarczykiem zakłada w Krakowie Teatr Rapsodyczny.

1942. Rozpoczyna studia na tajnych kompletach Wydziału Teologicznego UJ. Pracuje w fabryce chemicznej Solvay, uczęszczając jednocześnie na tajne seminarium prowadzone przez kard. Sapiehę.

1 listopada 1946. Przyjmuje święcenia kapłańskie. Udaje się do Rzymu.

1948. Broni w Rzymie doktoratu z teologii, pisząc pracę o św. Janie od Krzyża. W tym samym roku wraca do Polski, gdzie zaczyna pracę jako wikariusz parafii w Niegowici koło Krakowa; następnie trafia do parafii św. Floriana w Krakowie.

1953. Składa rozprawę habilitacyjną poświęconą Maxowi Schelerowi.

4 lipca 1958. Pius XII nominuje go biskupem tytularnym Ombrii oraz pomocniczym Krakowa. Na znak niezwykłej czci dla Najświętszej Maryi Panny za hasło biskupie obiera słowa Totus tuus.

1962–1965. Bierze udział w Soborze Watykańskim II, przyczyniając się do opracowania Konstytucji duszpasterskiej o Kościele w świecie współczesnym Gaudium et Spes.

30 grudnia 1963. Zostaje mianowany arcybiskupem metropolitą krakowskim.

28 czerwca 1967. Przyjmuje nominację kardynalską w Kaplicy Sykstyńskiej, z kościołem tytularnym św. Cezarego na Palatynie.

16 października 1978. Zostaje wybrany papieżem.

25 stycznia - 1 lutego 1979. Rozpoczyna podróże zagraniczne: do Republiki Dominikany, Meksyku i na Wyspy Bahama.

15 marca. Ukazuje się programowa encyklika Redemptor hominis, pierwsza z 14 jego autorstwa.

2-10 czerwca. Pierwsza z ośmiu podróży apostolskich do Polski.

2 października. Podczas podróży do USA przemawia na Zgromadzeniu Generalnym ONZ w Nowym Jorku. Wystąpi tam również w 1995 r.

15 stycznia 1981. Przyjmuje na audiencji delegację NSZZ „Solidarność”, z Lechem Wałęsą na czele.

13 maja. Dzień Matki Bożej Fatimskiej, a zarazem zamachu na palcu św. Piotra. Rok później,

13 maja 1982 r., Papież udaje się do Fatimy, aby podziękować Maryi za uratowanie życia; odmawia Akt poświęcenia i zawierzenia świata Niepokalanemu Sercu Maryi.

1985. Ustanawia Światowe Dni Młodzieży. Za jego pontyfikatu odbędzie się 19 spotkań, w których wezmą udział miliony młodych. Tego samego roku odbywa się Kongres Kościoła Włoskiego w Loreto, gdzie Jan Paweł II będzie mówił o ruchach jako o „uprzywilejowanym sposobie formacji dojrzałej osoby świeckiej”.

27 października 1986. W Asyżu przewodniczy Dniowi Modlitw o Pokój na Świecie, w którym biorą udział przedstawiciele Kościołów chrześcijańskich oraz religii z całego świata.

1 grudnia 1989. Przyjmuje prezydenta ZSRR Michaiła Gorbaczowa, który zaprasza go do swojego kraju.

15 marca 1990. Nawiązanie stosunków dyplomatycznych pomiędzy Stolicą Apostolską i ZSRR.

15 stycznia 1991. Wystosowuje listy do Saddama Husajna i George’a Busha z prośbą o jak najszybsze zażegnanie konfliktu w Zatoce Perskiej.

1-9 czerwca. Pierwsza po upadku komunizmu podróż do Polski.

19 października 1997. Ogłasza św. Teresę od Dzieciątka Jezus doktorem Kościoła; to trzecia kobieta w gronie doktorów Kościoła po św. Teresie z Ávila oraz św. Katarzynie ze Sieny.

15 października 1998. Ogłasza encyklikę Fides et ratio o wierze i rozumie.

1 października 1999. Ogłasza św. Teresę Benedyktę od Krzyża (Edytę Stein), św. Brygidę Szwedzką oraz św. Katarzynę ze Sieny patronkami Europy.

24 grudnia 1999. Otwiera Drzwi Święte w Bazylice św. Piotra. Rozpoczyna się Wielki Jubileusz oraz Rok Święty, w którym odbędą się wielkie uroczystości (m. in. beatyfikacja Franciszka i Hiacynty Marto, ogłoszenie trzeciej tajemnicy fatimskiej oraz Światowe Dni Młodzieży w Rzymie) i pielgrzymki (na górę Synaj, do Ziemi Świętej). W 2000 r. do Rzymu przybędzie 8 milionów pielgrzymów.

10 lutego 2003. Aby zapobiec nowej wojnie w Iraku wysyła do Bagdadu kard. Rogera Etchegaraya w celu otrzymania znaku pokoju od Saddama Husajna; kilka tygodni później w tym samym celu do George’a Busha udaje się kard. Pio Lagi.

28 sierpnia 2004. Wysyła do Moskwy delegację w celu przekazania patriarsze moskiewskiemu Aleksandrowi II ikony Matki Bożej Kazańskiej jako daru dla rosyjskiego Kościoła prawosławnego. Niestety, podczas całego pontyfikatu nie uda mu się odwiedzić Rosji.

25 marca 2005. Uczestniczy w transmisji Drogi Krzyżowej, odprawionej w Wielki Piątek w Koloseum, podczas której zostanie odczytane jego orędzie: „Ofiaruję moje cierpienia, aby dopełnił się Boży plan, a Jego słowo trwało wśród ludów”.

2 kwietnia 2005. Umiera w swojej rezydencji w Watykanie o godz. 21.37, w wigilię niedzieli Bożego Miłosierdzia.

8 kwietnia. Odbywają się uroczystości pogrzebowe na placu św. Piotra oraz złożenie do grobu w Grotach Watykańskich.

28 kwietnia. Benedykt XVI udziela dyspensy od 5-letniego okresu oczekiwania przed wszczęciem procesu beatyfikacyjnego i kanonizacyjnego Jana Pawła II.

28 czerwca. Kard. Camillo Ruini, wikariusz generalny diecezji rzymskiej, otwiera oficjalnie proces beatyfikacyjny.