Mamy pięcioro dzieci. Oboje zaprawieni w życiowych obowiązkach nagle znaleźliśmy się w świecie bez listy spraw do załatwienia, za to z listą tematów do omówienia i przemodlenia.

Pierwsze nasze wrażenia były mieszane... Propozycje tematyczne wydawały się nam nazbyt naiwne, romantyczne, idealistyczne, może dobre dla narzeczonych, ale dla nas? Z niedowierzaniem patrzyliśmy na inne pary małżeńskie, które w naszych oczach, z taką łatwością ulegały „rekolekcyjnemu urokowi chwili”. Musiało minąć trochę czasu, zanim pojęliśmy, że chodzi właśnie o to, by niejako wrócić do korzeni i odkurzyć to, co we wspólnocie małżeńskiej wydaje się tak oczywiste, że na co dzień zostaje niewypowiedziane albo po prostu zapomniane. Pomocny w tym przełamywaniu się był fragment Ewangelii o Przemienieniu na górze Tabor. Kapłan współprowadzący rekolekcje porównywał naszą obecność na tych rekolekcjach właśnie do wspomnianego wydarzenia biblijnego. Zachęcał do tego, by nie bać się otworzyć oczu na chwałę Boga, która na różne sposoby objawia się w każdym małżeństwie. Jak również do tego, aby po powrocie do domu z rekolekcji zachować blask tej chwały Chrystusa w sercu, tak jak Apostołowie po zejściu z góry Tabor.

Często wracamy do tego obrazu. Pomaga nam to spojrzeć na naszą codzienność w szerszej perspektywie – w perspektywie Nieskończoności.

Krystyna i Henryk