Big bang w perfekcyjnym życiu Ryana

W chmurach,
reż. Jason Reitman,
wyst.: George Clooney, Vera Farmiga, Anna Kendrick

Rola Ryana Binghama, człowieka, którego zawodem jest zwalnianie z pracy, jest jedną z najlepszych ról George‘a Clooneya. Ryan Bingham jest profesjonalistą: w ostatnim niemalże momencie rozbraja żywe ludzkie bomby, którymi są zwalniani pracownicy, potrafi zmieniać smak gorzkiej pigułki i roztaczać wizję różowej przyszłości przed przegranymi. Czyni to w sposób pozornie ludzki, tak naprawdę bowiem charakteryzuje go przebiegłość, a jedynym jego celem – celem człowieka, którego życie toczy się w samolotach i na lotniskach, gdzie czuje się jak w domu – jest otrzymanie za przebyte samolotami mile karty frequent flyers [stałego klienta]. Pewnego dnia jednak jego schemat perfekcyjnego życia, w którym brak miejsca dla innych, burzą niespodziewanie dwie kobiety: pierwsza z nich to dojrzała Alex, z którą pozostaje w intrygującym związku na odległość, drugą zaś jest bardzo młoda Natalie, dobrze zapowiadająca się, ambitna new entry [nowa pracownica] w jego firmie. Big bang [wielkim wybuchem] w jego życiu okazuje się również ślub jego siostry... Młody kanadyjski reżyser Jason Reitman, po dwóch swoich doskonałych filmach, Dziękujemy za palenie (2005) oraz Juno (2007), robi arcydzieło. W filmie bogatym w epizody, gagi, cięte dialogi oraz niespodziewane zwroty akcji Reitman odmalowuje parabolę o człowieku, który na początku jawi nam się jako zadowolony z siebie i z tego, co posiada, a w czasie „motywujących“ swoich pracowników zebrań głosi teorię, że bez więzi człowiek jest naprawdę wolny. Z czasem odkrywa jednak, że życie nie jest takie, jakim je sobie wyobrażał. Otóż przekonuje się, że nie sposób wyeliminować pragnienia towarzystwa, uczuć, prawdziwych relacji. Gdy to odkrywa, otwiera ranę, która nie może się już zabliźnić. Czyni to jednak z pewną naturalnością, w sposób zabawny i wzruszający, nie kryjąc goryczy i rozczarowania, patrząc na wszystko wzrokiem kogoś, kto wie, czym jest człowieczeństwo.

Antonio Autieri
www.sentieridelcinema.it

Dobra zabawa w starym stylu dla całej rodziny

Mikołajek,
reż. Laurent Tirard,
wyst.: François-Xavier Demaison, Michel Duchaussoy, Kad Merad, Valérie Lemercier

Akcja filmu rozgrywa się we Francji w latach 50. Scenariusz powstał na podstawie serii „chmurek“ z komiksów sprzed 50 lat, autorstwa Sempé i Goscinnego (René Goscinny jest także autorem znanych komiksów o Asteriksie). Głównym bohaterem jest Mikołajek i jego koledzy z drugiej klasy szkoły podstawowej, grupa dzieciaków niczym nieróżniących się od swoich rówieśników: jeden jest bogaty i do szkoły przywodzi go samochodem szofer; drugi jest nieustannie głodny, inny niejedno przeskrobał, jeszcze inny jest klasowym donosicielem, i tak dalej – oto doskonale odtworzony obraz środowiska szkolnego i rodzinnego sprzed kilkudziesięciu lat. Akcja filmu zawiązuje się, gdy pewnego dnia Mikołajek ze źle zrozumianej, podsłuchanej rozmowy rodziców wnioskuje, że zostanie zamknięty w garażu lub porzucony w lesie. Brawurowy plan ocalenia Mikołajka łączy więzami przyjaźni członków małego gangu. Realizacja tego planu przeplata się ze zmiennymi kolejami szkolnego życia. Do tego wszystkiego dochodzą perypetie taty Mikołajka (w tej roli Kad Merad, znany z zabawnej komedii Jeszcze dalej niż północ, 2008). Komiczne sytuacje, smak przygody oraz pełne czułości i miłości spojrzenie na dzieciństwo czynią z Mikołajka film, który idealnie nadaje się do oglądania w rodzinnym gronie.

Beppe Musicco
www.sentieridelcinema.it

Mandela i rewolucja Springboks

Niezwyciężony,
reż. Clint Eastwood,

wyst.: Matt Damon, Morgan Freeman

Coś naprawdę się zmieniło: w wieku osiemdziesięciu lat, po zrealizowaniu tak wielu gorzkich i tragicznych arcydzieł, począwszy od filmu Bez przebaczenia (1992) po Za wszelką cenę (2004), Eastwood reżyseruje obrazy pełne nadziei, takie jak Oszukaną (2008) – o kobiecie, która niestrudzenie poszukuje swojego syna – oraz Gran Torino (2008) – film-testament, w którego centrum znajduje się słowo„przebaczenie“. Trzecią częścią tej swojego rodzaju trylogii o przebaczeniu jest film Niezwyciężony, w którym kalifornijski reżyser opowiada o podjętej przez Nelsona Mandelę próbie zjednoczenia południowoafrykańskiej społeczności po całych latach bratobójczych walk. Jest to prosta opowieść, pozbawiona zbędnych wątków, której punktem kulminacyjnym jest zdobycie Pucharu Świata w rugby przez południowoafrykańską drużynę Springboks w meczu przeciwko niepokonanym dotąd nowozelandzkim All Blacks. To symboliczne zwycięstwo nadeszło niespodziewanie i zjednoczyło południowoafrykański naród, białych i czarnych. Najbardziej uderzający nie jest jednak sportowy wątek, ale sposób, w jaki Eastwood buduje postacie. Problem ran zadawanych przez apartheid nie zostaje podjęty w dyskursie, ale ukazany poprzez świadectwo. Zarówno będący w podeszłym już wieku Mandela, jak i młody kapitan drużyny narodowej rugby François Pienaar zdają sobie sprawę, że apartheid może zostać pokonany tylko przez wzajemne przebaczenie, które musi się zrodzić ze świadomości. Pozbawiony retoryczności, bogaty w człowieczeństwo film Niezwyciężony jest równie fascynujący co postać samego Mandeli.

Simone Fortunato
www.sentieridelcinema.it