Najczcigodniejszy Ksiądz Prałat Luigi Giussani

Założyciel Ruchu „Comunione e Liberazione”

1. W październiku tego roku minie pięćdziesiąt lat od chwili, gdy pozostawiwszy pracę wykładowcy na Wydziale Teologicznym Seminarium w Venegono, rozpoczął Ksiądz nauczanie religii w Liceum klasycznym „Berchet” w Mediolanie, zapoczątkowując tym samym drogę stowarzyszeniową i kościelną, która z czasem stała się Ruchem, a później Bractwem „Comunione e Liberazione”. Z okazji tej rocznicy, z radością przyłączam się do dziękczynienia wznoszącego się ku Bogu, Dawcy wszelkiego dobra, z Księdza kapłańskiego serca oraz z serc wszystkich, którzy wkroczyli na drogę przynależności do Ruchu. Przez te pół wieku Boska Opatrzność zrealizowała dzieło, które szybko rozprzestrzeniło się we Włoszech i w świecie, przynosząc obfite owoce dobra Kościołowi i społeczeństwu.

Dzieło to jest dzisiaj obecne w siedemdziesięciu krajach świata i wciąż proponuje doświadczenie wiary zdolne do zakorzenienia się w najróşniejszych kulturach. Jest to doświadczenie głęboko przemieniające Ĺźycie wielu osĂłb, gdyĹź przynagla ono do osobistego spotkania z Chrystusem. „Comunione e Liberazione” jest Ruchem, ktĂłry słusznie moĹźe być uznany, wraz z wielką róşnorodnością innych Stowarzyszeń i nowych WspĂłlnot, za jeden ze zwiastunĂłw obiecującej „wiosny”, wzbudzonej w ostatnich pięćdziesięciu latach przez Ducha Świętego. To półwiecze naznaczone zostało bolesnym starciem z panującymi ideologiami, kryzysem utopijnych projektĂłw, a ostatnio szeroko rozlewającą się tendencją do relatywizmu, sceptycyzmu oraz nihilizmu, ktĂłre zagraĹźają wygaśnięciem pragnień i nadziei młodego pokolenia.

2. Miło mi wyrazić wobec Księdza, jak też wobec wszystkich należących do Ruchu, moje pragnienie, aby ten ważny jubileusz zachęcił każdego z was do sięgnięcia ku początkowemu doświadczeniu, z którego ruch czerpał inspirację, odnawiając tym samym pierwotny entuzjazm. Istotnie, ważna jest wierność początkowemu charyzmatowi, aby móc skutecznie odpowiedzieć na oczekiwania i wyzwania czasów. Powtarzam dzisiaj to, co powiedziałem wam przed wielu laty: „Odkrywajcie ciągle na nowo charyzmat, który was zafascynował, co doprowadzi was do służenia z jeszcze większym zaangażowaniem owej jedynej władzy, jaką jest Chrystus Pan!” (Insegnamenti, VIII/2 [1985], s. 660).

Niech każdy z was, w pokornym i wiernym naśladowaniu Jezusa, do którego wezwani są wszyscy ochrzczeni, czerpie natchnienie z przykładu Maryi Dziewicy. Niech Ona będzie dla was wzorem bycia chrześcijanami dzisiaj! „Wasz Ruch – mówiłem przy okazji 20° rocznicy uznania Bractwa «Comunione e Liberazione» przez Papieską Radę do spraw Świeckich – pragnął i pragnie wskazywać nie na jakąś drogę, ale na jedyną drogę prowadzącą do rozwiązania egzystencjalnego dramatu człowieka. Tą drogą – ileż razy Ksiądz to potwierdzał – jest Chrystus”. (nr 2, w: L’Osservatore Romano, 13 lutego 2002, s. 8).

Na tym właśnie polega początkowa intuicja pedagogiczna waszego Ruchu: jest nią nieustanne proponowanie, w porywający sposób i w harmonii ze współczesną kulturą, wydarzenia chrześcijańskiego, postrzeganego jako źródło nowych wartości, zdolnych do nadania właściwego kierunku całej ludzkiej egzystencji. Konieczne i naglące jest pomaganie innym w spotykaniu Chrystusa, aby stał się On ostateczną racją życia i działania również dla współczesnego człowieka. To doświadczenie wiary rodzi nowe spojrzenie na rzeczywistość, odpowiedzialność i kreatywność, które dotyczą każdego obszaru życia: od pracy zawodowej po relacje w rodzinie, od zaangażowania społecznego po działalność kulturalną i polityczną.

Zanoszę do Pana modlitwę, aby obchody pięćdziesięciolecia waszego Ruchu, stały się dla każdego z jego członków okazją do uzdrawiającego zatrzymania się i refleksji, by pokrzepieni na duchu mogli ruszyć w dalszą drogę i z odnowionym zapałem podjąć nowe apostolskie zadania trzeciego tysiąclecia. Niech ten rok jubileuszowy będzie opatrznościową sposobnością do pogłębienia znajomości Jezusa i miłości do Niego oraz do Jego zbawczego orędzia.

3. Wypłyńcie na głębię! „Duc in altum” (Łk 5,4). Tę ewangeliczną zachętę, wielokrotnie i przy różnych okazjach przeze mnie powtarzaną, kieruję teraz do was. Jest ona zaproszeniem do wdzięcznej pamięci o przeszłości, do przeżywania z pasją teraźniejszości i ufnego spojrzenia w przyszłość, bo „Jezus Chrystus jest ten sam wczoraj, dziś i na wieki” (Por. Hbr 13,8) (Por. także Novo millennio inneunte, 1). Niech wasz Ruch, ożywiony tą świadomością, nadal głosi wszystkim piękno i radość spotkania z Odkupicielem człowieka; niech z mocą obwieszcza Boże miłosierdzie i przypomina ludzkości, niekiedy ogarniętej zniechęceniem, że nie trzeba się lękać, gdyż naszą przyszłością jest Chrystus.

Z głębokim przywiązaniem do Następcy Świętego Piotra i prawowitych Pasterzy Kościoła oraz w ścisłej jedności z innymi Ruchami i Stowarzyszeniami, wnoście oryginalny wkład waszego charyzmatu w życie Wspólnot diecezjalnych i parafialnych, dając świadectwo ewangelicznego orędzia.

Niech na waszej drodze towarzyszy wam i niech was ochrania Najświętsza Dziewica, nauczycielka i wzór życia chrześcijańskiego, „żywiący napój” nadziei. Niech będzie Ona dla was podporą, na którą zawsze można liczyć.

Żywiąc w sercu takie uczucia i pragnienia, z jednoczesnym zapewnieniem o swoim duchowym uczestnictwie w jubileuszowych uroczystościach, z radością udzielam Księdzu, wszystkim Księdza współpracownikom i członkom Ruchu specjalnego Apostolskiego Błogosławieństwa.

Jan Paweł II 

Watykan, 22 lutego 2004