Co się dzieje, gdy wydarza się chrześcijaństwo?

Jest to pytanie przewijające się w tekście poświęconym Mikelowi Azurmendiemu, baskijskiemu antropologowi. Kilka miesięcy temu opowiedział nam o swoim spotkaniu z chrześcijańską wspólnotą oraz o zaskoczeniu wywołanym znalezieniem w niej „uśmiechu ludzi wskrzeszonych”, to znaczy innego sposobu życia. Obecnie ukazała się jego książka, sprawozdanie z miesięcy pracy, które pragnął spędzić pośród tego dziwnego „plemienia”, by znaleźć odpowiedź na najbardziej decydujące pytanie: dlaczego oni tacy są? Co czyni ich życie pięknym, a wręcz godnym pożądania?

Zdumiewa to, w jaki sposób to spotkanie między „propozycją pełną znaczenia” a otwartą na oścież wolnością może zmienić mentalność i zrewolucjonizować zakorzenione kategorie myślowe, nawet gdy ma się 75 lat. Dając życie także formom, gestom i kulturowym wyrazom, które wydają się nie mieć już nic do powiedzenia człowiekowi. Ale to samo widać w kolejnych świadectwach: z Burundi, Bostonu, Brazylii… Krótka podróż dookoła świata, która dociera do Rzymu, gdzie odbył się synod o młodych. Ten, kto na nim był, wyszedł z bogatszym doświadczeniem tego, czym jest Kościół. I chrześcijaństwo. (dp)