Ksiądz Jerzy Krawczyk, odpowiedzialny krajowy za ruch Komunia i Wyzwolenie, przewodniczył Mszy św. w kaplicy Cudownego Obrazu w intencji „trwającego w Rzymie Synodu Biskupów poświęconego młodzieży, aby Kościół, podążając za papieżem Franciszkiem – w tym niezwykle delikatnym momencie historii – mógł skutecznie świadczyć, szczególnie wobec młodych pokoleń, o pięknie, rozumności i ludzkiej korzyści płynącej z wiary”. W homilii ksiądz Jurek pytał nas: „Dlaczego znowu dzisiaj przybywamy do polskiej Kany? Dlaczego od wieków przybywają tutaj pielgrzymi, nie tylko z Polski, ale również z Włoch i z wielu innych krajów świata? (...) W jakim punkcie drogi jesteśmy? Czy zatrzymaliśmy się w Kanie na pierwszym cudzie przemiany? (...) Czy zatrzymaliśmy się na pierwszym znaku, na kolejnych znakach, czy też żyjemy zaślubieni z Panem i smakujemy daru nowego życia w zażyłości z Jezusem i Jego Ojcem, w Komunii z braćmi i siostrami? Czy jesteśmy Jego świadkami, aż po krańce świata?”.

Oprawę muzyczną tworzył chór, składający z członków naszego Ruchu, pod dyrekcją Marysi Kosz z Nysy, a przy organach zasiadł gościnnie Michał Blechinger z Opola.

Przed Mszą św., w Auli o. Augustyna Kordeckiego miało miejsce spotkanie Francesco Barberisa z młodzieżą GS. „Podczas naszego krótkiego spotkania dostałam odpowiedzi na wszystkie nurtujące mnie pytania: jak radzić sobie z dniami, które wydają się takie same? Jak zachować to, co nam się wydarzyło na tym spotkaniu? (...) Cieszę się, że mogłam być w Częstochowie. Teraz jestem radosna w klasie, a wszyscy pytają mnie, co się stało, bo przecież nie było mnie w szkole tylko dwa dni. Z niecierpliwością czekam na kolejne spotkanie GS” – napisała Asia z Krakowa w swoim liście po Inauguracji.

Po Mszy św. zgromadziliśmy się przy dźwiękach koncertu Mozarta na fortepian i orkiestrę ponownie w Auli o. Kordeckiego i wysłuchaliśmy nagrania wprowadzenia księdza Giussaniego do rekolekcji dla Centrum Kultury Ch. Peguy’ego, zatytułowanych „Żyjący znaczy obecny!”, które wygłosił w Varigotti 1 listopada 1968 roku.

Pod koniec spotkania odbyło się wzruszające pożegnanie z Francesco, który po 12 latach przyjeżdżania do Polski – najpierw jako osoba wspierająca młodzież, a następnie cały Ruch w Polsce – kończy swoją misję tutaj. „Zawsze, kiedy przyjeżdżałem do Polski, to ja czułem się obdarowywany waszą obecnością. Kiedy jednak ksiądz Carrón poprosił mnie o wzięcie współodpowiedzialności za młodzież GS, nie mogłem odmówić” – mówił wzruszony. W imieniu wszystkich osób przynależących do Ruchu w Polsce ksiądz Jurek podziękował Francesco za jego obecność i przyjaźń.

ZDJĘCIA

1.       Francesco Barberis podczas Dnia Inauguracji Roku Pracy w Częstochowie

2.       Pożegnalne spotkanie w Krakowie