„Zdolność przeżywania Bożego Narodzenia nie w sposób emotywny, lecz w postawie, która osądza nasz sposób życia, zawiera się w alternatywie miedzy szacunkiem wobec tego, co nam się wydarzyło a afirmacją samego siebie. Boże Narodzenie jest świętem wewnętrznego przywiązania Boga do człowieka, dlatego powinno ono wyzwolić naszą zdolność takiego przywiązania wobec siebie nawzajem. Zdolność pełnego miłości przywiązania rodzi się z osądu; osąd zaś polega na rozpoznaniu Bytu i odpowiada mu postawa szacunku, podziwu, pogody ducha i radości. W takim osądzie ma sój początek towarzystwo. Oby Pan udzielił nam tego wielkiego daru".