Najczcigodniejszy Księże Kardynale! W imieniu wszystkich przyjaciół z Comunione e Liberazione, którzy żyją w ambrozjańskim Kościele, pragnę wyrazić głęboką wdzięczność za przewodniczenie tej Eucharystii odprawionej dla uczczenia Sługi Bożego księdza Luigiego Giussaniego w 12. rocznicę jego narodzin dla nieba oraz w 35. rocznicę papieskiego uznania Bractwa CL.

Za kilka dni rozpocznie się Wielki Post, czas sprzyjający nawróceniu, w którym, jak zaprasza nas papież Franciszek, „chrześcijanin jest wezwany, by powrócił do Boga całym swym sercem (Jl 2,12), aby nie zadowalał się życiem przeciętnym, ale wzrastał w przyjaźni z Panem” (Orędzie na Wielki Post 2017, cyt. za: w2.vatican.va).

W całkowitej syntonii z Ojcem Świętym zachęcał nas Ksiądz Kardynał na początku tego roku duszpasterskiego do przeżywania chrześcijańskiej drogi jako wychowywania „do mentalności (myśli) oraz do odczuwania Chrystusa. Pragniemy wzrastać w kulturowym wymiarze wiary, pojmowanym nie książkowo, ale wychodząc od doświadczenia, by zaproponować z radością wszystkim kobietom i mężczyznom w naszym pluralistycznym społeczeństwie, że Chrystus Zmartwychwstały, żywa i osobowa Prawda, nie przestaje wychodzić na spotkanie z nami” (8 września 2016).

Z wdzięcznością i drżeniem przygotowujemy się do przyjęcia papieża Franciszka, który wkrótce będzie pielgrzymował do Mediolanu, byśmy otrzymali umocnienie w wierze i doświadczyli tego Miłosierdzia, które, jak przypominał nam Papież w liście przysłanym mi 30 listopada ubiegłego roku (zob. „Ślady” 1/2017, s. 3), czyni nas ubogimi, to znaczy pewnymi co do „tego, co naprawdę mamy w sercu: że Go potrzebujemy”, Chrystusa.

Ksiądz Giussani życzył nam, byśmy nigdy nie pozostawali spokojni i w czasie tej epokowej przemiany, współdzieląc cierpienia naszych braci, prośmy Pana o łaskę, by wierność charyzmatowi księdza Giussaniego czyniła nas wciąż coraz bardziej gotowymi, w naśladowaniu Piotra, do wychodzenia na spotkanie naszym braciom w człowieczeństwie, dając świadectwo naszym życiem o rzeczywistości dobrego Przeznaczenia, obecnego nawet w najbardziej przeciwnych okolicznościach. Dziękujemy, Wasza Eminencjo!