I turnus tegorocznego obozu zimowego młodzieży odbył się w Zębie w dniach 1-5 lutego. Uczestniczyło w nim 40 osób z kilku regionów Polski, w tym nasza 19 osobowa grupa z Legnicy. Odpowiedzialnym był ks. Andrzej. Dla większości z nas były to pierwsze ferie w Zębie.

Jeszcze przed wyjazdem ks. Józef życzył nam, abyśmy nie stracili tego czasu, a nie stracimy go tylko wtedy, jesli będziemy uważni wobec wszystkiego co się będzie w Zębie działo.

Chciałbym zwrocić uwagę na kilka spraw, które domagały się zauważenia.

To, że każdy z nas mógł być w Zębie nie jest wynikiem jego planów. Każdy został zaproszony i wszystko co mnie tam spotkało jest całkowicie darmowe. Juz od pierwszego dnia pobytu w Zębie widzialna była jedność osób z różnych stron Polski, które często dotychczas się nie znały. Jedność niemożliwa do spotkania gdzie indziej. Ta jedność nie była wynikiem naszych wspólnych poglądów, gustów czy charakterów ale wspolnego doświadczenia spotkania i uwagi wobec tego, co się wydarza (a więc posłuszeństwa względem odpowiedzialnych). Jak powiedziała jedna z osób "ilekroć robilismy coś na własną rękę tylekroć pozostawał jakiś niesmak, świadomość zamrnowanego czasu, lecz kiedy pozwalaliśmy się prowadzić odpowiedzialnym, każda chwila była pięknym doświadczeniem". Zauważyć, to oznacza być wdzięcznym Chrystusowi, ze daje nam rozpoznać swoją obecnośc w konkrecie towarzystwa. O ile pozwalaliśmy się prowadzić towarzystwu, o tyle każda chwila (cz to wspólna modlitwa, czy zabwa na śniegu czy posiłek) była przeżyta pieknie, z pewnością, że jest związana z czymś trwałym.

To, co się wydarzyło przez te pięc dni domaga się kontynuacji, wywołuje pragnienie, by trwało nadal. Na ostatnim spotkaniu ks. Andrzej podał sposób w jaki może rosnąć to, co się tam w Zębie wydarzyło: trwać w postawie prośby (modlitwy), która zbliża nas do Wydarzenia i udawać się do odpowiedzialnych w swoich miejscach by rozmawiać z nimi o Zębie i pytać o następne kroki.

Wojtek