«Żaden chrześcijanin ani człowiek dobrej woli nie może pozostać obojętnym na krzyk bólu i strachu, który podnosi się z Chorwacji.

Społeczność międzynarodowa nie może zgodzić się na to, żeby przemoc stała się narzędziem rozstrzygania sporów pomiędzy narodami… Należy położyć kres potwornościom tragedii, która okrywa hańbą Europę i świat».

Jan Paweł II

Europejska dyplomacja, sprzymierzona w czasie wojny nad Zatoką Perską z amerykańskimi dyrektywami, teraz asystuje obojętnie wojnie w Chorwacji. Podwójna miara.

Tymczasem kontynuuje się niepotrzebną rzeź: 400 000 Chorwatów wypędzonych z domu, 100 000 zniszczonych mieszkań, 10 000 zabitych, 20 000 rannych, 266 zdewastowanych kościołów katolickich, 130 zaginionych proboszczów.

Spotkanie z wydarzeniem chrześcijańskim, które stało się naszym udziałem, nie pozwala nam pozostać obojętnymi. Nie pozwala nam także poddać się cynicznemu osądowi, kalkulacji, która poświęca ludzkie życie dla gry sił ekonomicznych i politycznych.

Dlatego jesteśmy przekonani, że chorwacka tragedia przynagla nas, żeby żyć tym, co spotkaliśmy i proponować to wszystkim jako początek jedynie możliwego pokoju.