Irkuck to liczące ponad 600 tys. mieszkańców syberyjskie miasto położone nad piękną rzeką Angarą, duży ośrodek przemysłowy i kulturalny z trzema wyższymi uczelniami, na których studiuje ponad 60 tys. studentów. Od prawie trzech lat Irkuck jest także siedzibą Administratury Apostolskiej Syberii Wschodniej, a jej biskupem jest Polak, misjonarz werbista pochodzący z Podkarpacia, Jerzy Mazur. Miałem przyjemność wylecieć 25 października 2000 r. z Warszawy do Moskwy, a następnie do Irkucka właśnie z ks. bp. Mazurem. Wracał on akurat z podróży do Ojczyzny.

Już w samolocie usłyszałem od ks. biskupa wiele ciekawych informacji o Kościele na syberyjskiej ziemi. Na obszarze kilkadziesiąt razy większym od powierzchni Polski pracuje obecnie czterdziestu kapłanów, osiemnaście sióstr i dwóch braci zakonnych, a także kilku misjonarzy świeckich. Pochodzą oni m.in. z Polski, Słowacji, USA i Korei Południowej. Miałem okazję poznać niektórych z nich, a także przyjrzeć się z bliska ich misjonarskiej pracy.

Wielkim i niezapomnianym przeżyciem była dla mnie wizyta we wspólnocie parafialnej w położonym 75 km od Irkucka Angarsku. Tamtejsza parafia św. Józefa nie posiada jeszcze własnego kościoła. Jego budowa jest dopiero planowana. Ludzie modlą się w mieszkaniu, w jednym z bloków na przedmieściach, gdzie urządzono piękną kaplicę i pokój dla księdza. W parafii odbywa się katechizacja dzieci i dorosłych, a każda Eucharystia poprzedzona jest modlitwą różańcową. Dzieci mają tam okazję do zjedzenia wspólnie posiłku i spotkania się z kapłanem czy siostrami zakonnymi, które przyjeżdżają co sobotę z Irkucka, aby się nimi zająć. Z dziećmi i młodzieżą pracują polskie siostry Służebniczki Najświętszej Maryi Panny. Od marca 2001 r. trzy siostry z tego zgromadzenia przeniosą się do Angarska na stałe i podejmą bardzo potrzebną pracę z tak zwanymi dziećmi ulicy. Urzekła mnie atmosfera prostoty i gościnności panująca wśród tamtejszych parafian, ich ogromny szacunek dla kapłanów i chęć poznawania Boga poprzez katechezy i lekturę duchową.

Jeszcze ciekawiej jest w parafii katedralnej w Irkucku. Tam niemal każdego dnia przychodzą do katedry ludzie nowi, zwłaszcza młodzież. Niektórzy robią to ze zwykłej ciekawości, inni autentycznie poszukują sensu życia i nierzadko proszą o chrzest albo, będąc wcześniej ochrzczonymi w prawosławnej Cerkwii, proszą o przyjęcie ich do Kościoła rzymsko-katolickiego. Katedra pod wezwaniem Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny została konsekrowana 8 września 2000 r. Zbudowaną ją w ciągu jednego roku, w samym centrum ogromnego miasteczka akademickiego. Tamtejszy proboszcz, ks. Josef ze Słowacji także ma do pomocy siostry zakonne, werbistki z Polski i Słowacji. Pracują one z dziećmi, ludźmi chorymi w szpitalach i hospicjach oraz z bezdomnymi - są tam niezastąpione. Dwie polskie siostry dominikanki wyjechały niedawno do stolicy autonomicznej republiki Buriacji - Ułan Ude - aby podjąć pracę pielęgniarek w tamtejszym szpitalu gruźliczym dla dzieci. Gruźlica, AIDS, alkoholizm i narkomania, to główne problemy nękające współczesną Rosję. Niewesoła jest także sytuacja rosyjskich rodzin. Ubóstwo, rosnąca liczba rozwodów, bardzo niski przyrost naturalny, wysoka śmiertelności osób jeszcze w sile wieku i powszechna niemal aborcja, nie rokują zbyt dobrze na przyszłość. Odradzający się Kościół staje wobec tych wezwań z gotowością służby wszystkim potrzebującym.

Aby ta misja była skuteczna, potrzebni są przede wszystkich nowi misjonarze i misjonarki gotowi oddać życie na służbę dla chwały Chrystusa na ziemi. Trzeba więc bardzo modlić się o misyjne powołania kapłańskie i zakonne, także, a może przede wszystkim, z Polski, oraz o tamtejsze rodzime powołania, których dzięki Bogu jest coraz więcej. Wierzę, że nie zabraknie także obecności charyzmatu naszego ruchu. Wiem, że będę w Irkucku jedyną osobą z CL. Najbliższa wspólnota ruchu znajduje się na Zachodniej Syberii , w Nowosybirsku oddalonym od Irkucka o prawie 2000 km. Są tam włoscy księża misjonarze z Fraternita San Carlo Borromeo i kobiety z Memores Domini. Będę się starał utrzymywać z nimi kontakt, chociaż mam nadzieję, że w przyszłości także w Irkucku pojawią się osoby żyjące charyzmatem ks. Giussaniego. Może ktoś do mnie dołączy?

Księża i wierni na Syberii mówią, że na ich oczach wypełnia się przepowiednia Matki Bożej z Fatimy o nawróceniu Rosji. Ks. bp Mazur dokonał niedawno uroczystego aktu ofiarowania Administratury Apostolskiej Wschodniej Syberii Niepokalanemu Sercu Maryi. Z całą pewnością Ona doprowadzi nas w sposób najpewniejszy do swojego Syna. Ona też wyprosi u Niego wszystkie łaski potrzebne do skutecznej ewangelizacji tamtejszej ludności. Powtarzam więc z wdzięcznością słowa modlitwy tak bliskiej księdzu Giussaniemu: „Przyjdź, Duchu Święty, przyjdź przez Maryję!”.

Pisząc o moich syberyjskich doświadczeniach nie mogę pominąć wrażenia, jakie wywarła na mnie tamtejsza, wprost cudowna przyroda. Szczególnie uderzyło mnie olbrzymie jezioro Bajkał. Jego obszar wynosi 31 500km². Ma 636 km długości, a jego szerokość waha się w różnych miejscach od 27 do 80 km. Głębokość Bajkału dochodzi do 1637 metrów i jest to absolutny rekord świata! To jezioro mieści w sobie 20% światowych zasobów słodkiej wody! Ośnieżone szczyty przybajkalskich gór, olbrzymie lasy, dzikie rzeki i jeziora połyskujące w słońcu swoim czystym błękitem, malownicze syberyjskie wsie, budziły we mnie zachwyt i wdzięczność wobec Stwórcy tego piękna.

Rosja to ogromy kraj, a ludzie są tam bardzo gościnni. Ich wrażliwość na wymiar Tajemnicy i pewien naturalny mistycyzm sprawiają, że praca misyjna nabiera tam szczególnego charakteru. Cieszę się, że będę mógł choć trochę przyczynić się do odrodzenia wiary na tej ziemi uświęconej łzami i męczeństwem zesłańców.