1983–2013

30 lat obecności ruchu Comunione e Liberazione w Polsce

W miarę jak dojrzewamy, jesteśmy widowiskiem dla nas samych i, jeśli Bóg zechce, również dla innych. Widowiskiem ograniczenia i zdrady, a więc upokorzenia, a jednocześnie niewyczerpanej pewności pokładanej w Łasce, która daruje się nam i odnawia każdego ranka. Stąd bierze się ta, charakteryzująca nas, prostoduszna zuchwałość, dzięki której każdy dzień naszego życia rozumiemy jako ofiarę dla Boga, aby Kościół istniał wewnątrz naszych ciał i naszych dusz, poprzez materialność naszej egzystencji.

Ks. Luigi Giussani z okazji 40-lecia istnienia

ruchu Comunione e Liberazione we Włoszech

30 lat temu zrodziła się nasza historia. Zrodziła się ze spotkania z żywym Chrystusem. Chcemy wyrazić Panu Bogu wdzięczność za to, co w tym czasie uczynił w naszym życiu i co od Niego otrzymaliśmy. Czynimy to po to, aby ożywić pamięć o tym, co nam się wydarzyło, aby i dzisiaj to Boże światło oświecało naszą drogę życia. Aby patrząc na 30-letnią historię, uczyć się, jak żyć tą metodą Boga dzisiaj. Aby być jej wiernym.

Naszym pierwszym doświadczeniem było zderzenie się ze świadkami wiary – z komunią osób, żywym Wydarzeniem, w którym była widoczna jakaś nowość. Naturalnie budziła się ciekawość bliższego jej poznania. Metodą stało się pójście za tym żywym Wydarzeniem, z pragnieniem, aby ta nowość trwała i stała się naszym udziałem. U początku Ruchu w Polsce znalazły się konkretne osoby, które wychodząc od pierwszej fascynacji, z czasem rozpoznały tę drogę jako definitywną dla swojego życia, biorąc odpowiedzialność za łaskę spotkania, będąc jej wiernym. Dziś swoim doświadczeniem obecności w życiu Ruchu dzielą się z nami Maria Waloszek-Brzozoń, ksiądz Adam Skreczko i Piotr Kozłowski – jedni z pierwszych członków Ruchu w Polsce.