Włochy doświadczają wielkiej, nagłej potrzeby. Nie jest to jednak potrzeba polityczna ani nawet ekonomiczna - z którą wszyscy, od prawicy po lewicę, wiążą możliwość "odzyskania" kraju - ale coś, od czego zależy również polityka i ekonomia. To coś nazywa się "wychowanie". Dotyczy ono każdego z nas, w każdym wieku, ponieważ poprzez wychowanie tworzona jest osoba, a zatem społeczeństwo. Nie jest to tylko problem wyszkolenia czy przygotowania do pracy.

Zdarza się rzecz, jaka nie przytrafiła się nigdy wcześniej: w kryzysie znalazła się zdolność pokolenia dorosłych do wychowania własnych dzieci.

W latach panowania nowych katedr - szkoły i uniwersytety, gazety i telewizja - głosiło się, że wolność jest brakiem więzi i historii, że można stać się dorosłym nie przynależąc do niczego i nikogo, idąc po prostu za własnym gustem lub upodobaniem. Normalnym stało się myślenie, że wszystko jest równowartościowe, a w gruncie rzeczy nic nie posiada wartości, jeśli nie pieniądze, władza i pozycja społeczna. Żyje się tak, jak gdyby prawda nie istniała, jak gdyby pragnienie szczęścia, z którego jest uczynione serce człowieka, było przeznaczone na pozostanie bez odpowiedzi.

Została zanegowana rzeczywistość, nadzieja pozytywnego sensu życia. Z tego powodu pojawiło się ryzyko, że wyrośnie pokolenie młodych, którzy czują się sierotami, bez ojców i bez mistrzów. Pokolenie ludzi zmuszonych do chodzenia jak po ruchomych piaskach, zablokowanych wobec życia, znudzonych, a czasami agresywnych, jakkolwiek pozostających pod zwierzchnictwem mód i władzy. Ale ich nuda jest córką naszej, ich niepewność jest córką kultury, która systematycznie burzyła zarówno warunki jak i same miejsca wychowywania: rodzinę, szkołę, Kościół

Wychowywanie, to znaczy wprowadzanie w rzeczywistość i jej znaczenie, korzystając z dziedzictwa tradycji naszej kultury, jest możliwe i niezbędne, i jest to odpowiedzialność wszystkich.

Potrzebni są mistrzowie, a są nimi ci, którzy wolności młodych przekazują tradycję, którzy towarzyszą w pełnym racji weryfikowaniu, którzy uczą ich szanować i kochać samych siebie i rzeczy. Ponieważ wychowanie zawiera ryzyko i jest zawsze relacją dwóch wolności.

Droga wychowywania została ujęta w książce Ryzyko wychowawcze, stanowiącej wyraz inteligencji i doświadczenia wychowawczego ks. Luigi Giussaniego. Wszyscy mówią o kapitale ludzkim i o wychowaniu, wydaje się nam, że sprawą podstawową jest podjęcie tej kwestii wychodząc od konkretnej, zrealizowanej, możliwej i żywej odpowiedzi.

Sprawa dotyczy nie tylko szkoły lub osób pracujących w tej dziedzinie, wezwanie kierujemy do wszystkich, którym leży na sercu dobro naszego ludu.

Od tego zależy nasza przyszłość.

Pierwsi podpisani 

Allam Magdi, wicedyrektor Corriere della Sera
Amicone Luigi, dyrektor Tempi
Astorri Romeo, dziekan Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Sacro Cuore
Avati Pupi, reĹźyser
Bavetta Sebastiano, profesor ekonomii Londyńskiej Szkoły Ekonomicznej w Londynie
Bazoli Giovanni, prezes Banca Intesa
Bechis Franco, dyrektor Il Tempo
Belpietro Maurizio, dyrektor il Giornale
Bersanelli Marco, profesor astrofizyki - UniversitĂ  degli Studi w Mediolanie
Bertazzi Pier Alberto, profesor medycyny pracy - UniversitĂ  degli Studi w Mediolanie
Bonacina Riccardo, dyrektor pisma Vita
Boffo Dino, dyrektor Avvenire
Borghesi Massimo, profesor filozofii moralności - Uniwersytet w ParyĹźu
Borgna Eugenio, doktor z Kliniki nerwic - UniversitĂ  degli Studi w Mediolanie
Botturi Francesco, profesor filozofii moralności Katolickiego Uniwersytetu Sacro Cuore
Branciaroli Franco, aktor
Calearo Massimo, prezes Federmeccanica
Campiglio Luigi, rektor Katolickiego Uniwersytetu Sacro Cuore
Caprara Massimo, pisarz
Cesana Giancarlo, profesor medycyny pracy - UniversitĂ  degli w Mediolanie Bicocca
Chiosso Giorgio, profesor historii wychowania - UniversitĂ  degli Studi w Turynie
Colombo Valentina, profesor języka i literatury arabskiej - Uniwersytet w Tuscia
Cominelli Giovanni, ekspert w dziedzinie polityki oświatowej
De Bortoli Ferruccio, dyrektor Il Sole 24ore
De Maio Adriano, prezes Istituto Regionale di Ricerca della Lombardia - IreR
Doninelli Luca, pisarz
Farina Renato, wicedyrektor Libero
Feliciani Giorgio, profesor prawa kanonicznego Katolickiego Uniwersytetu Sacro Cuore
Ferrara Giuliano, dyrektor Il Foglio
Grassi Onorato, profesor historii filozofii Średniowiecza Lumsa Rzym
Guzzetti Giuseppe, prezes Fundacji Cariplo
Israel Giorgio, profesor historii matematyki - UniversitĂ  degli Studi w Rzymie - "La Sapienza"
Liguori Paolo, dyrektor TGCOM Mediaset
Mazza Mauro, dyrektor TG2 Rai
Mazzotta Roberto, prezes Banca Popolare di Milano
Mazzuca Giancarlo, dyrektor Quotidiano Nazionale
Morpurgo Claudio, adwokat
Muccioli Andrea, odpowiedzialny wspĂłlnoty San Patrignano
Mussari Giuseppe, prezes Fundacji Monte dei Paschi di Siena
Nembrini Francesco, prezes Federacji Opere Educative - Foe
Ornaghi Lorenzo, rektor Katolickiego Uniwersytetu Sacro Cuore
Persico Roberto, prezes Stowarzyszenia Professionale Diesse
Polito Antonio, dyrektor Il Riformista
Quagliariello Gaetano, prezes Fundacji Magna Carta
Ribolzi Luisa, profesor socjologii wychowania - UniversitĂ  degli Studi w Genova
Risè Claudio, psychoanalityk
Rondoni Davide, poeta
Rossella Carlo, dyrektor TG5 Mediaset
Roth Luigi, prezes Fundacji Fiera Milano
Roversi Monaco Fabio Alberto, prezes Fundacji Carisbo
Sapelli Giulio, profesor historii ekonomii - UniversitĂ  degli Studi w Mediolanie
Scaglia Silvio, prezes Fastweb
Squinzi Giorgio, jedyny zarządca MAPEI
Ugolini Elena, dyrektor Liceum Malpighi w Bolonii
Versace Santo, prezes Gianni Versace spa
Vignali Raffaello, prezes Compagnia delle Opere
Vittadini Giorgio, prezes Fundacji Pomocniczości
Zamagni Stefano, profesor ekonomii politycznej - UniversitĂ  degli Studi w Bolonii