Ślady
>
Archiwum
>
2021
>
listopad / grudzieĹ
|
||
Ślady, numer 6 / 2021 (listopad / grudzieĹ) Film. Recenzje Film Roberta Breda Aida BoĹnia i Hercegowina 2020 reĹź. JazmiĹa Zbanic, wyst. Jasna Djuricic, Johan Heldenbergh, Boris Isakovic
Prezentowany w Wenecji w tym roku film Aida jest filmem wojennym. Autorem scenariusza i reĹźyserem jest boĹniacka reĹźyserka, ktĂłra opowiada po raz pierwszy w kinie o masakrze w Srebrenicy. W 1995 roku boĹniackie miasto, mimo Ĺźe zostaĹo ogĹoszone StrefÄ BezpieczeĹstwa, zostaje zaatakowane przez serbskich ĹźoĹnierzy generaĹa Ratko Mladicia. TysiÄ ce mieszkaĹcĂłw ucieka do obozu zaĹoĹźonego przez ONZ, ale nie ma miejsca dla wszystkich. Aida, boĹniacka nauczycielka angielskiego i matka rodziny, pracuje jako tĹumaczka podczas negocjacji miÄdzy Serbami a ONZ. Ale kto pomoĹźe jej uratowaÄ mÄĹźa i dzieci przed ĹźoĹnierzami, wĹrĂłd ktĂłrych sÄ teĹź jej byli uczniowie? A co siÄ stanie z cywilami, ktĂłrych serbscy ĹźoĹnierze obiecujÄ ewakuowaÄ? EkscytujÄ cy jest wybĂłr opowiedzenia historii z punktu widzenia tĹumaczki. Aida znajduje siÄ w trudnej sytuacji tego, kto wprawdzie siedzi przy stole potÄĹźnych, ale nie moĹźe nic zrobiÄ, do tego stopnia, Ĺźe jest traktowana jako zwykĹe narzÄdzie. Pomimo tego nigdy nie pozostaje obojÄtna, prĂłbujÄ c ocaliÄ swoich bliskich. Trudny, ale teĹź mocny i nigdy nieszantaĹźujÄ cy film jest zdolny do opisania scenariusza wojennego we wszystkich jego aspektach: nikt z tych, ktĂłrzy siÄ odwrĂłcili (przywĂłdcy ONZ jako pierwsi), nie zostaje zwolniony z odpowiedzialnoĹci. Ostatnie spojrzenie, bolesne, ale nieugiÄte zostaje skierowane rĂłwnieĹź na nowy poczÄ tek po ludobĂłjstwie, na sprzecznoĹci Ĺwiata, ktĂłry nadejdzie. www.sentieridelcinema.it
Beppe Musicco NieszczegĂłlne miejsce reĹź. Uberto Pasolini wyst. Daniel Lamont, Eileen OâHiggins, James Norton
WĹosko-angielski reĹźyser Uberto Pasolini (sĹynny z sukcesu GoĹo i wesoĹo) w NieszczegĂłlnym miejscu konfrontuje siÄ z nieĹatwym tematem zwiÄ zanym z sensem Ĺźycia i Ĺmierci, ktĂłry poruszyĹ juĹź w innym piÄknym filmie, Zatrzymane Ĺźycie. O ile w tamtym przypadku chodziĹo o ĹmierÄ samotnych osĂłb, nowy film mĂłwi o wprowadzaniu najmĹodszych w przedwczesne odejĹcie bliskich. Historia opowiada o samotnym ojcu, ktĂłremu z powodu choroby pozostaĹo niewiele czasu do Ĺmierci. Poszukuje on rodziny do adopcji dla swojego trzyletniego syna. ReĹźyser ponownie zasĹuguje na szczegĂłlne wyróşnienie, takĹźe dziÄki trzeĹşwej, ale niesmutnej grze Jamesa Nortona (MaĹe kobietki), ktĂłra skutecznie oddaje miĹoĹÄ prostego ojca, wykonujÄ cego prostÄ pracÄ, myjÄ c okna, trzeĹşwoĹÄ, z jakÄ musi stawiÄ czoĹa zagadnieniu Ĺmierci wobec syna, oraz szczeroĹÄ w relacjach z innymi i z ewentualnymi rodzinami zastÄpczymi, z ich mocnymi stronami i sĹaboĹciami. Na szczÄĹcie panujÄ ce w filmie uczucie melancholii nie ma nic z szantaĹźu, Ĺźadna scena nie jest wymuszenie pĹaczliwa czy sentymentalna. WrÄcz przeciwnie, nie unika elementĂłw komediowych, a postacie, ktĂłre spotyka John i Michael, sÄ ciekawÄ prĂłbkÄ , ktĂłra dodaje Ĺźycia historii opowiedzianej z duĹźÄ wraĹźliwoĹciÄ . www.sentieridelcinema.it |