„Pierwszym planem” w tym miesiącu jest podróż przez doświadczenie. Niezwykła i dwuetapowa, ponieważ wraz z tym numerem jest też dodatek – zawierający tekst z Dnia Inauguracji Roku CL – w którym ważność tego słowa zostaje dogłębnie zbadana w najważniejszych dla nas dzisiaj aspektach. Tutaj natomiast proponujemy historie pokazujące, co znaczy uczyć się od tego, co się wydarza, jakiego rodzaju pracy potrzeba, by wzrastać. Ponieważ doświadczenie, jeśli jest rzeczywiste, zakłada właśnie to: „Dostrzeżenie tego, że się wzrasta”.

To, że chodzi o pracę, można szybko wywnioskować z pierwszej opowieści: dziennika z trzech dni spędzonych wspólnie przez 500 uczniów i nauczycieli właśnie po to, by zweryfikować, w jakim punkcie znajduje się ich własny ludzki wzrost. Poprzez opowieści, intensywne rozmowy, w których jest się nieustannie przywoływanym do tego, by nie odrywać się od doświadczenia, ponieważ to właśnie tam „rzeczywistość się odsłania”, znajduje się metoda zaoferowana wszystkim.

Ale ta sama trajektoria świadomości wyłania się także z następnych doświadczeń, pochodzących z najróżniejszych sytuacji. Historia Fiorenzy, młodej architektki mieszkającej od jakiegoś czasu w Omanie, w której widać, jak uczenie się właśnie od rzeczywistości jest drogą do budowania trwałego i radosnego człowieczeństwa, zdolnego być obecnością nawet w dalekim świecie. Droga innej kobiety – a następnie małżeństwa Alphy i Maurizia – która rodzi się zanurzona już w wierze, ale staje się o wiele bardziej świadomą nowością od momentu, kiedy rozpoczyna się praca. Dwudziestoletnia droga Valerija, który widzi w Kazachstanie, jak chrześcijaństwo wchodzi do życia żony oraz synów i stopniowo, fakt po fakcie, rozpoznaje je jako propozycję dla siebie, aż wreszcie prosi o chrzest św. (dp)