Ja jestem światłością świata.

Kto idzie za Mną,

nie będzie chodził w ciemności,

lecz będzie miał światło życia.

(J 8, 12)

Kim jest człowiek, dla którego Jezus nie jest światłością? Taki człowiek jest jak ślepiec, nie potrafi odnaleźć właściwej drogi, nie wie, którędy powinien kroczyć, brak mu przewodnika, jakim jest Chrystus.

Dziękuję Panu Bogu, Ĺźe wskazał mi drogę, po ktĂłrej mam iść poprzez doświadczenie, jakim był obĂłz w Nawsiu. Zanim doświadczyłam łaski uczestniczenia w tym obozie moje Ĺźycie było niczym łódka kołysającą się na fali, nie potrafiłam odnaleźć siebie, oddalałam się od Chrystusa.  Nagle wprowadzono katechezę do szkoły i poczułam właśnie na lekcjach religii, Ĺźe być moĹźe to jest tym, czego szukam, jest wskazĂłwka i wołaniem „PĂłjdĹş za Mną”. Zaimponowała mi moja katechetka, swoją postawa wobec Ĺźycia, swoją radością, ktĂłrej tak mi brakowało.

Zaczęłam zastanawiać się nad własnym szczęściem, lecz jak mogę dać je  innym. Pomyślałam od dzieciach, ktĂłrym brak radości i tego „światełka”, jakim jest Chrystus. Poprosiłam katechetkę o umoĹźliwienie mi kontaktu z takimi dziećmi. Zaproponowała Nawsie…

I tak po wielu modlitwach zostałam wysłuchana, odnalazłam wiele radości dla siebie i mam nadzieję, że jestem i byłam nią dla innych.

W Nawsiu spotkałam osoby z ruchu CL, zrozumiałam, że musze kroczyć tą drogą. Ruch uczy mnie w szczególny sposób miłości w wymiarze wspólnotowych przez świadectwa, których doświadczyłam i doświadczam.

W Nawsiu nauczyłam się kochać ludzi takich, jakimi są, bez względu na to, jaki maja stosunek do mojej osoby, po prostu za to, że są. Nawsie to szczególne miejsce, gdzie stwarzamy „inny świat” dla chłopaków od tego, w którym żyją na co dzień, miejsce szczególnej bliskości z Chrystusem i życzliwości opiekunów. Tutaj chłopcy czują się lepsi i wierzą w to, iż mogą zmienić swoje życie.

Inicjatywa organizowania obozu jest cudowna i powinna trwać nadal nie tylko ze względu na chłopaków, ale tych wszystkich, którzy uczestniczą i doświadczają tak wielu łask.