W następstwie kryzysu humanitarnego, który wybuchł po upadku reżimu Saddama Husseina w Iraku, AVSI rozważyło możliwość pomocy temu krajowi. Zespół Stowarzyszenia wybrał się z misją do Bagdadu od 6 do 9 maja 2003 r. mając na celu określenie najpilniejszych potrzeb i pomocy w trudnościach. Po zakończeniu misji podróż, od 28 maja do 3 czerwca, odbył dyrektor generalny AVSI, Alberto Piatti. Towarzyszył on prałatowi Cordes w podróży apostolskiej do Iraku. W czasie ich przybycia sytuacja okazała się dramatyczna, w kraju panuje olbrzymie zamieszanie charakteryzujące się zupełnym brakiem administracji państwowej i nieustającą niepewnością, co pokazały ostatnie zamachy terrorystyczne. Najbardziej niepokojącymi znakami zapotrzebowania na pomoc w Bagdadzie, gdzie żyje 5 milionów osób, jest zupełny brak energii elektrycznej, zamknięcie 90% sklepów i ustanie aktywności handlowo-produkcyjnej z obaw przed kradzieżą. Dodatkowo utrudniło życie zamknięcie wszystkich banków i wszystkich aparatów administracyjnych. Drastyczny upadek możliwości zakupu benzyny, spowodowany zarówno problemami technicznymi jak i panująca spekulacją, zamknięcie struktur szkolnych, dotąd całkowicie upaństwowionych za wyjątkiem niektórych żłobków, co spowodowane jest brakiem kadry. Ministerstwo i departament wychowania są obecnie puste. Odnotowuje się brak wielu nauczycieli, którzy opuścili stolicę przed wybuchem wojny, doszło także do zniszczenia i zagarnięcia wielu szkół. Natychmiast okazało się, że w kontekście zniszczeń powojennych, które tylko pozornie wydają się  wymagać wyłącznie pomocy materialnej wychowanie pozostaje problemem centralnym. AVSI zdecydowało, aby interweniować w sektorze wychowania wspomagając wybrane żłobki w Bagdadzie, należące do Kościoła w Iraku. W odróżnieniu od innych, zupełnie opuszczonych, struktur szkolnych, chodzi o działania gotowe naprawdę otworzyć w krótkim czasie chociaż niektóre pomoce infrastruktury. Przede wszystkim, chodzi tutaj o żłobek Casa del Bambino, kościół Trójcy Patriarchatu Chaldejskiego, żłobek armeński i żłobek łaciński w Dora, mieszczące 300 dzieci. Działalność wychowawcza, którą Kościół potrafił obronić i zachować podczas reżimu w Iraku jest przykładem współżycia realnego i możliwego w ramach pokoju. Trud wychowawczy tworzy warunki do rozwoju w okresie demokracji i wolności, niemożna ich eksportować z pomocą użycia broni.