Wizje podczas programu Costanzo Show. Kilka tygodni temu we włoskiej telewizji, podczas „mszy śpiewanej” promiennego nihilizmu, jak można nazwać program autorski dziennikarza Maurizio Costanzo, Wielki Celebrans poruszył temat „sekty i guru”. I co w związku z tym zrobił? Dokonał eksperymentu prostego i przekonującego. Poprosił, aby publiczność skoncentrowała wzrok na pewnym „abstrakcyjnym rysunku”. Po chwili obserwacji ludzie zostali poproszeni o oderwanie wzroku od rysunku i spojrzenie na ścianę. Wszystkim wydawało się, że widzą na niej szkic twarzy Jezusa. I proszę: «Możesz być niedowiarkiem, możesz wątpić ile tylko chcesz, ale gdy po obejrzeniu czarno-białego szablonu pojawia ci się przed oczami Jezus, nie ma to żadnego znaczenia», napisał w swojej kronice dziennik Libero. Nieważne, że każdy psycholog z przychodni potrafi wytłumaczyć na czym polega ten eksperyment, nie odwołując się nawet do nadprzyrodzoności. Istotna jest kryjąca się za tym wyraźna teza: nie ma nic złego w tym, ze ktoś wierzy w Jezusa, to taka sama halucynacja, jak każda inna, niech każdy wybierze sobie swoją…

Męczennicy Allaha. To halucynacja dużo groźniejsza. W książce Carlo Penny I Piccoli martyri assasini di Allah [Mali zabójcy, męczennicy Allaha] czytamy o pewnej audycji, którą nadała telewizja palestyńska. Oto dziennikarze przeprowadzają wywiad z Walà, małą kandydatka na samobójczego zamachowca-kamikadze. Dziewczynka stwierdza: «Męczeństwo jest bardzo, bardzo piękne. Czy może być coś piękniejszego niż pójście do Raju?». Jakże daleko sięga horror, niestety dobrze już nam znany. Dalej Walà dodaje: «Chcemy pozostać dziećmi na zawsze». Okropności dodaje się nieco delikatnej patyny „nowoczesności”, która zdaje się być wzięta z naszej, nowoczesnej telewizji, gdzie, jak to ma miejsce we Włoszech, zawsze znajdzie się ktoś, kto widzi światło i przychodzi do programu prowadzonego przez Maurizio Costanzo. Zresztą, jak śpiewają włoscy piosenkarze Sirya i Javanotti, «miłość to światło, które człowiek ma w sobie».