Twierdzenie, jak to uczynili niektórzy, że słowa przyjętej uchwały są „wołaniem do Opatrzności o zwycięstwo nad złem” i że „nie poddają one w najmniejszym stopniu w wątpliwość, iż wojna przeciwko Irakowi była podjęta w słusznej, a nawet świętej sprawie” wydaje mi się ewidentnie sprzeczne zarówno z tekstem literalnym jak też zauważalną intencją wypowiedzianych słów. Takie nieporozumienie pokazuje jak bardzo trudno nam, Europejczykom, przyjąć jakąkolwiek religijną wypowiedź bez natychmiastowego podejrzenia, że jest ona narzędziem gry politycznej. Po tym, jak praktycznie całkowicie zepchnęliśmy religię w sferę prywatności, nie jesteśmy w stanie dostrzec w niej zjawiska kolektywnego, które jest czymś innym niż tylko niecnym narzędziem w rękach władzy (…).

W odróżnieniu od Europejczyków, Amerykanie, dalecy od usunięcia Boga z życia publicznego, uważają Go na dodatek za źródło inspiracji i istotny fundament ich społecznego współżycia (…). Jest to nie do końca to samo, co pewność, że Bóg jest po stronie Stanów Zjednoczonych (…). W słowach amerykańskiej Izby Reprezentantów pobrzmiewają ze szczególnym akcentem zarówno pełne wątpliwości pytania odwołujące się do sumienia jak też świadomość, że ludzka natura jest czymś, co nieuchronnie popełnia błędy i skłania się ku złu, co stanowi istotną część składową chrześcijańskiej koncepcji człowieka. I tylko na bazie tej przesłanki cała sfera władzy i polityki ośmiela zwracać się do Boga. Ma ona świadomość nie tylko tego, że jest czymś różnym od sfery religijnej, ale również tego, że ewidentnie nie przystaje do kryteriów, które mają dla tej sfery znaczenie.

Cyt. za: Corriere della Sera z dnia 6 kwietnia 2003 r.

Uchwała

Zważywszy na to, że różne wyznania ludzkości zamieszkującej Stany Zjednoczone Ameryki uznają w swoich tradycjach religijnych potrzebę postu i pokornej prośby skierowanej do Opatrzności; zważywszy na to, że pokuta, post i modlitwa w czasie zagrożenia są głęboko zakorzenione w fundamentalnych przekonaniach Narodu i były narzędziem w budowaniu jedności i solidarności wśród różnych ludów, które wchodzą w jego skład, a także w uzyskaniu od Boga trwałej łaski i przychylności; z uwagi na to, że przez modlitwę, post i refleksję możemy łatwiej dostrzec nasze błędy i braki oraz poddać je mądrości i miłości Boga w celu uzyskania prowadzenia i mocy w codziennym działaniu, a także w decyzjach, które musimy podejmować; i widząc, że nasz Naród wciąż narażony jest na niebezpieczeństwa i zagrożenia, jak również, że w tym trudnym czasie potrzebne jest, aby ludność Stanów Zjednoczonych, jej przywódcy, jak i zwykli obywatele przez modlitwę i post błagali o pomoc, siłę i rozsądek: niech zatem to wszystko, co zostało powyżej powiedziane będzie przyjęte jako wola Izby Reprezentantów Kongresu USA, by Prezydent:

1)      Ustanowił dzień pokuty, modlitwy i postu dla całego Narodu StanĂłw Zjednoczonych Ameryki

2)      Zachęcił całą ludność kraju do:

a)       Zachowania jednego dnia modlitwy i postu;

b)      Zwracania się do Boga z prośba o większe zrozumienie naszych błędĂłw i odpowiedĹş na pytanie jak moĹźemy lepiej postępować, podejmując nasze codzienne obowiązki;

c)       Poszukiwania rozwiązań dla skuteczniejszych stawienia czoła wyzwaniom, ktĂłre stają przed naszym Narodem.

27 marzec 2003