Zostałam wskazana jako osoba, która będzie odpowiedzialna za ten wspólny pobyt. W pierwszym momencie, gdy uświadomiłam sobie powagę i wielkość tej propozycji przeraziłam się i po cichu protestowałam. Z drugiej strony zaś wiedziałam, jak wielki dar mnie spotyka. To propozycja dania z siebie czegoś więcej, wzięcie odpowiedzialności za to, co będzie dziać się w Zębie.

Pierwsze dni były ciężkie. Często stawałam bezradna wobec problemów, z  którymi nie umiałam sobie poradzić. Wtedy jeszcze bardziej doceniłam obecność mojego odpowiedzialnego Andrzeja. Mogłam prosić go o pomoc, moglam dzielić się moimi spostrzeżeniami, wątpliwościami, swoim życiem.

Przez te kilka dni nauczyłam się wielkiej uwagi wobec wszystkiego, co się wokół działo. Teraz wiem, jak ważna jest współodpowiedzialność, przeżywanie razem wszystkich momentów, przylgnięcie do odpowiedzialnego. Wiem, że ważne dla mnie i ważne dla małej wspólnoty, by mogła trwać i wzrastać w przyjaźni.