Ks. Giussani w swoich tekstach zawsze wychodzi od nas, od człowieka. I to jest również punkt wyjścia tego tekstu – słowo zainteresowanie. Człowiek odczuwa zainteresowanie tym, co wokół niego. Interesuje się osobami, mówi z nimi i o nich. Interesuje się teraźniejszością i przyszłością. Interesuje się tym co go bawi, pięknymi rzeczami wokół siebie. Jeśli nie interesujemy się sami sobą, życiem, innymi osobami, nie staniemy się prawdziwymi ludźmi, pozostaniemy martwi. Zachęcam was więc, by zwrócić uwagę na słowo zainteresowanie.

Drugim sformułowaniem na które warto zwrócić uwagę jest wyrażenie coś większego. To czego szukam, to coś większego ode mnie. Pozwala mi wyjść ze swoich problemów, poza horyzont w którym żyłem. Jestem stworzony dla czegoś większego niż ja sam. To coś większego – to coś totalnego, nieskończenie większego niż sobie wyobrażasz, myślisz, pragniesz.

Co to jest przeznaczenie? To coś, do czego jestem przeznaczony i co przychodzi jako dar. Mój ból, pragnienia, oczekiwania, to wszystko służy czemuś większemu. Nie mogę sobie tego wyobrazić – znajduję to wewnątrz rzeczywistości ludzkiej, wewnątrz towarzystwa. Ks. Giussani rozwija ten temat wychodząc od słowa ideał, potem posługując się słowem obecność, która staje się pewną szczególną historią – tym, na co czekałem nie wiedząc o tym, że jest tu. Mogłem sobie wyobrazić swoje szczęście, ale pewnego dnia zobaczyłem je wewnątrz towarzystwa osób i nie muszę już sobie niczego wyobrażać – to jest fakt. Przeznaczenie, będące odpowiedzią na zainteresowanie, znajduje tutaj prawdziwy punkt syntetyczny. Dlatego tak ważne jest podkreślanie faktu, pewnej szczególnej historii, dla której zostałem stworzony. To nie jest książka do przeczytania, to nie objawienie wśród dymów i błyskawic, to fakt obecny przez spotkanie i wewnątrz niego. Poprzez ludzi ideał wchodzi w moje życie. Uczestnicząc w ich życiu przeżywam godzina po godzinie spotkanie z przeznaczeniem.

Co jest najważniejsze w przeżywaniu tej historii?

1.Wolność.Jestemwolny, szczęśliwy, gdy spotykam to dla czego jestem stworzony. Moja osoba realizuje się w spotkaniu. Całe życie staje się przygodą, w której dzień po dniu – jeśli trwamy w towarzystwie – odkrywam coraz głębiej swoje przeznaczenie, to do czego jestem stworzony. W tym odkryciu tkwi realizacja mojej wolności.

2. Prośba jest pierwszym odruchem wolności, jest rzeczą najważniejszą, by objawiło mi się to do czego jestem stworzony. Gdy prawda zostanie ci objawiona, proś, byś nie stawiał przeszkód, byś był wewnątrz miejsca, gdzie przeznaczenie się objawiło. Twoja odpowiedzialność wobec przeznaczenia to prosić o nie. Gdy naprawdę prosisz, jesteś już wewnątrz tego, o co prosisz, jesteś w tym.