Jestem Wam bardzo wdzięczny za podjęcie dyskusji nad tekstem, który zawiera moje myśli, wykładane przez wiele lat, najpierw w pewnym liceum, przede wszystkim zaś na tym Uniwersytecie. Każdego roku mówiłem do studentów: "Nie zamierzam nikogo przekonywać na siłę, ale nie chcę też, by ktokolwiek negował to, co mówię, nie przeczytawszy nawet racji, które podaję".

Ośmielam się prosić Was, abyście czytali mnie (moją książkę) ze szczerym i bezpośrednim zamiarem współdzielenia ze wszystkimi młodymi ludźmi trudu i pracy nad wartością religii, której początek dał Jezus, syn Maryi, Żyd z Nazaretu.

Rozumienie jest możliwe tylko przez weryfikację myśli (idei) i wartości we własnym jednostkowym doświadczeniu.

Doświadczenie to może polegać również na szoku lub na szczególnym uczuciu, które niespodziewanie rodzi się w nas samych, może też wyrażać się w historii ludu lub świata.

Doświadczenie wypowiada to, co demonstruje swoją prawdę. Wszystko, co Wam mówię, jest mi dyktowane przez coś, czego się uczyłem, czego pragnąłem, czemu się przeciwstawiałem, a co w końcu pokochałem z pasją.

Dla mnie jest to doświadczenie, które uczy całej wartości idei i rzeczy, trwając w czasie bądź jako przkonywujące, bądź jako budzące wątpliwości. Także u wielkich malarzy, muzyków i poetów widać, że nieustannie podejmują tematy inspirowane jakimś spotkanym "pięknem".

Korzystając z okazji życzę Wam szczerości, otwartości we wszystkim oraz ukochania prawdy, współdzielonego również z innymi.

Moje życie zaznało radości spełniając te warunki.

Kończąc chciałbym powtórzyć Wam to, co święta Katarzyna - analfabetka, która jest największym kobiecym geniuszem Włoch - mówiła ostatniemu papieżowi z Awionionu: "Jeżeli będziecie tym, czym macie być, rozniecicie ogień w całych Włoszech. Nie zadowalajcie się małymi rzeczami: On, Bóg, chce rzeczy wielkich".

Szczęśliwej drogi.

Luigi Giussani

Mediolan, 8 paĹşdziernik 1998