Wkrótce sala zapełnia się. Organizatorzy przewidzieli pozostawienie na początku spotkania czasu wolnego, aby była możliwość spokojnego przywitania się, oglądnięcia zrobionej specjalnie z racji tego spotkania wystawy fotograficznej, przeczytania urywków prasowych dotyczących wydarzeń ostatnich lat związanych z Fundacją. Ten swobodny czas staje się okazją do pierwszych rozmów o więzi z dziećmi, do stawiania pytań, do przyglądnięcia się na zdjęciach bogatej historii i różnorodności form wyrazu przyjaźni z dziećmi. Wytwarza się sympatyczna atmosfera spotkania, spotkania przyjaciół, a nie sztywnej, wyreżyserowanej imprezy.

Długo trwa czytanie listy dobroczyńców Fundacji, gdyż troską jest zauważenie każdego, kto w jakikolwiek sposób włączył się w dzieło pomocy dzieciom. Kolejne minuty to przypomnienie historii. Padają słowa mówiące, że już od samego początku dal ludzi angażujących się w to dzieło stało się jasnym, że pomoc biednym dzieciom to przede wszystkim pokazanie im, że mogą być kochane, że są ważne, że życie mogą przeżywać w sposób sensowny i piękny. Bardzo wyraźne staje się, że można to wszystko pokazać dzieciom, dzięki temu, że osoby podejmujące obecność wśród dzieci przeżywają przede wszystkim przyjaźń między sobą, przyjaźń opartą na osobie Jezusa Chrystusa i to stanowi dla nich punkt wyjścia. Później przychodzą oczywiście sprawy konkretne: pomoc materialna, pomoc w nauce, w załatwianiu różnych spraw w instytucjach i wiele, wiele innych.

Spotkanie jest również dobrą okazją do przedstawienia aktualnych spraw Fundacji jak również planów na przyszłość.

Z sympatią uczestnicy wysłuchują muzyki wykonywanej przez uczniów Szkoły Muzycznej ze Świdnicy, a chwilę później, zaproszeni do zastawionego przyniesionymi z domów smakołykami stołu, mogą kontynuować rozmowy, stawiać kolejne pytania. Ten tak sympatyczny czas mógłby trwać dłużej, ale jest jeszcze parę niespodzianek: muzyka Chopina w wykonaniu młodej pianistki z Niemiec, pamiątkowe obrazki namalowane przez dzieci. Powoli staje się tak bardzo domowo, pomimo, że na sali znajduje się ponad 100 osób, że z łatwością rozpoczyna się wspólne kolędowanie.

Długo można by pisać o tym spotkaniu, gdyż w tej wręcz domowej atmosferze przesiedzieliśmy do późnych godzin. Padły również kolejne zaproszenia: na zabawę choinkową, na koncert kolęd w Szkole Muzycznej, do odwiedzenia nowego „oratorium” – miejsca spotkań dzieci. Przede wszystkim pada jednak zaproszenie do codzienności, w której to kształtuje się los dzieci i nierozerwalnie związany z nim los Fundacji. Do tej codzienności zaproszeni zostają wszyscy wrażliwi na potrzeby tych „braci naszych najmniejszych”.