„Zgromadziła nas tu miłość Chrystusa”, „warto dal tej jednej miłości żyć” – dla miłości Boga do człowieka, miłości objawionej w Jezusie Chrystusie. Warto żyć dla Tego, który pierwszy nas umiłował. Tą miłością jesteśmy w każdej chwili naszego życia ogarnięci. „Pokaż, jaka jest twoja miłość, a powiem ci, kim jesteś” – słowa Ojca Świętego do młodych. Wartość życia mierzona miarą ludzkiego serca, ludzkiej miłości.

Uczestniczymy w rekolekcjach, we mszy św., która jest najwspanialszą lekcją Bożej miłości. Wpatrujemy się tutaj w Tego, który pierwszy mnie umiłował, gdy byłem jeszcze grzeszny. Nasza obecność tutaj świadczy, że chcemy tej miłości się uczyć, dajemy świadectwo, że jest ona nam droga.

„Ten będzie zbawiony, kto wytrwa do końca” – któż z nas może wytrwać do końca w miłości Boga i bliźniego? Jesteśmy tutaj, ażeby wytrwać do końca. Kocha się zawsze jakąś konkretną osobę i Boga też nie można kochać abstrakcyjnie, tylko słowami. Bo właśnie Jemu się spodobało spotkać nas nawzajem, razem nas zebrać. On bowiem w jakimś momencie życia inaczej na nas spojrzał, w konkretny sposób i zaprosił do wspólnego życia. I ten moment, ten szczególny moment, który wspólnie przeżywamy tutaj jest po to, aby wszystkie inne chwile przeżywać ze świadomością uprzedniej miłości Boga.

Jesteśmy umiłowani: „Do końca nas umiłował”. Ta miłość Chrystusa ciągle nas przynagla. Liczy się moja odpowiedź na tę miłość, a tą odpowiedzią najpiękniejszą na Jego miłość jest wierność towarzystwu, w którym On mnie spotkał i moja chęć, konkretna chęć bycia ogarniętym tą metodą objawiającego się Boga.

Umocnieni w ten sposób Jego miłością powrócimy do siebie, do naszych miejscowości z przekonaniem, że warto, naprawdę warto dla tej jednej miłości żyć i starać się być wiernym Chrystusowi.