Źródłem tego osądu, tego nowego spojrzenia na rzeczywistość (również społeczno-polityczną), jest Jezus Chrystus, Centrum kosmosu i historii, Zbawiciel człowieka i wszystkiego, co prawdziwie ludzkie. Ta chrześcijańska pewność pozytywności ludzkiego życia i wszystkich jego czynników jest w naszym doświadczeniu owocem spotkania - w konkretny i namacalny sposób - Ideału, za którym tęskni serce każdego człowieka. Ów Ideał nie jest dla nas abstrakcyjną ideą, lecz dotykalną obecnością, wydarzeniem, które spotkaliśmy w historii naszego życia. Zanegowanie konkretnego charakteru tej obecności nieuchronnie prowadzi do redukcji Ideału do ideologii, ta zaś zwykle służy tym, którzy są u władzy.

Z tego powodu nasze chrześcijańskie doświadczenie każe nam widzieć w polityce niewystarczającą i często złudną odpowiedź na pragnienie ideału poszukiwanego przez serce człowiek. Stąd żaden program polityczny nie powinien być przedstawiany jako mogący zaspokoić wszystkie potrzeby naszego człowieczeństwa, tzn. jakoby mający spełniać funkcje zbawcze.

Taki realizm w spojrzeniu na życie polityczne jest również istotnym składnikiem polskiej tradycji, w której przełomowe decyzje społeczno-polityczne podejmowane były zawsze na bazie doświadczenia chrześcijańskiego, odwołującego się do jedynej, prawdziwej odpowiedzi na rzeczywiste potrzeby człowieka. Nasze pokolenie może czuć się poniekąd uprzywilejowane, ponieważ mogło „(…) słyszeć głos sumień wołających o poszanowanie godności człowieka, zwłaszcza człowieka pracy, głos wołający o wolność, o sprawiedliwość i międzyludzką solidarność. To wołanie obudzonych sumień zabrzmiało tak potężnie, iż otworzyło przestrzeń upragnionej wolności, która stała się i pozostaje nadal dla nas wielkim zadaniem i wyzwaniem na dzisiaj i na jutro.” (Jan Paweł II, Gdańsk ’99).

Z taką świadomością stajemy wobec wyborów parlamentarnych 23 września. Co to oznacza w praktyce?

Potwierdzając płynące z wiary zainteresowanie całą rzeczywistością ludzką, weźmy czynny udział w wyborach.

Uznając pierwszorzędne znaczenie osoby ludzkiej wybierajmy tego, kto manifestuje szacunek dla życia od chwili poczęcia do naturalnej śmierci, a każdego człowieka traktuje jako wolny i odpowiedzialny podmiot, z natury zobowiązany do solidarnej współpracy z innymi dla dobra wspólnego.

Pamiętając o naszym dziedzictwie, głosujmy na tych, którzy rozumieją niezastąpioną rolę rodziny jako pierwszego środowiska życia, zaś inne instytucje społeczne, w tym państwo, widzą jako zobowiązane do wsparcia osób w rodzinie. Wsparcie to w pierwszym rzędzie należne jest tym, którym braknie sposobności i siły do samodzielnego wyrażania odpowiedzialności za własne życie.

Uświadamiając sobie znaczenie obrazu rzeczywistości, tworzonego w dużej mierze przez mass-media, wybierzmy tych, którzy bez pustych obietnic i bez zasłaniania się prawami rynku faktycznie zatroszczą się o spełnienie prawdziwych ludzkich potrzeb oraz o to, byśmy mogli żyć w atmosferze promującej kulturę godną człowieka i narodu o tysiącletniej tradycji.

Poprzez niniejszą deklarację pragniemy zaprosić do dialogu każdego, niezależnie od jego przynależności politycznej, kto podziela nasze przekonanie, że polityka powinna być w całości skoncentrowana na pierwotnym, nieredukowalnym dynamizmie ludzkiego serca.

Ruch kościelny Komunia i Wyzwolenie

Comunione e Liberazione

wrzesień 2001 r.